Toplumun derin yaralarına dokunan güçlü bir protest parçadır. Şiddetin sıradanlaştığı, adaletin kâğıt üzerinde kaldığı, medyanın gerçekleri görmezden geldiği bir düzende annelerin feryadını merkeze alır.

Sokaklarda güvenilirliği yerine korkunun hâkim olduğu, çocukların oyunlarını siren sesleriyle büyüttüğü bir Türkiye portresi çizilmektedir. Devletin ve medyanın üç maymunu oynaması, adalet terazisinin eğrilmesi ve kaybolan vicdan, satırlarda sert bir şekilde eleştirilir.

Parçada özellikle annelerin gözyaşları, toplumun çürümesine karşı en saf ve en güçlü isyan sembolü olarak öne çıkar. Her kayıp, bir evin karanlığa gömülmesi; her feryat, sessizliğe karşı bir direniştir.

Ağlayan Analar, sadece bir protest rap değil; aynı zamanda bir çığlık, bir uyarı ve bir vicdan çağrısıdır.

!!!YAKINDA!!!